{ پارت۲/۴ }

ادامه:

لبخند پیروزمندانه ای زد و کنارت دراز کشید اما همچنان روت اونطرف بود و سعی داشتی به نفس کشیدنای متعددش که باعث میشد بیدارشی و کرم های گاهی اوقاتش توجه نکنی و بخوابی ولی ...
جونگکوک:"ا/ت خسته شدم از بس که به دیوار زل زدم ... پهلوت سوراخ نشد ... لدفا تو خوابم شده برگرد سمتم ، خوابم نمیبره..."
ساعت و چک کردی ساعت ۵ صبح بود و هنوز وراجی های پشت سرهمش تموم نشده بود
ا/ت:"مطمئن باش اگر زیپ دهنت رو بکشی خوابت میبره آها راستی به این فکر کن که فردا باید بری پیش سوهی شاید این ذوقتو برای خوابیدن بیشتر کنه"(حرصی)
جونگکوک:"آره باید برم ... فردا بیدارم میکنی دیگه درسته ؟ ... گوشیم و توی استادیو جاش گذاشتم ... لطفا نگو از سر لجم که شده بیدارم نمیکنی تا پیش سوهی نرم ، میشناسمت دیگه"
ا/ت:"..."
چشمت رو بستی و برای اینکه برنگردی سمتش مقاوت کردی در حقیقت پهلوت در شرف انفجار بود
یکم تکون خوردی تا پهلوت نخوابه و بتونی دوباره روش دراز بکشی
وقتی جای خودت و پیداکردی و چشماتو روهم گذاشتی با فکر اینکه جونگکوک دیگه ساکت شده چشماتو بستی تا سعی دوباره ای برای خوابیدن بکنی
جونگکوک:"میگم ا/ت..."
ا/ت:"ساکت شو دیگه"
جونگکوک:"امشب خیلی باهام بد شدیاا"
ا/ت:"نکنه ازم انتظار داشتی برات فرش قرمز پهن کنم "
جونگکوک:"شاید ..."
دوباره ساکت شدین و بعدش مجدد شروع شد
جونگکوک:" هوی خوابیدی؟"
ا/ت:"معلومه که نه احمق"
یوهو حس کردی به شکم دراز کشیده و لباشو با زبون تر کرده تا دوباره حرف بزنه
ساعت و از گوشه ی چشمت میدی ساعت ۵ و ربع بود
چشمات گرم خواب بود
جونگکوک:"ا/ت لطفا به من نگاه کن ... "
چشمات از درج بی خوابی میسوخت و اشک از چشمات پایین میومد و اخمات توهم رفته بود و سعی میکردی نادیده اش بگیری ....


این داستان ادامه دارد ...



راسی ببخشید متاسفانه کاورش بد شد